زمان حمله دوباره آمریکا و اسرائیل؛ نزدیک تر از همیشه؟

اسرائیل با حمایت آمریکا، با بهره‌گیری از جنگ مدرن و ترکیبی شامل حملات سایبری، هوایی، موشکی و ترور فرماندهان و دانشمندان هسته‌ای ایران، به دنبال تغییر نظام سیاسی ایران بود. اما به گفته مقامات رسمی آمریکا و اسرائیل، این حملات تنها تأثیری «تخریبی و تأخیری» بر برنامه هسته‌ای ایران داشته و به نابودی کامل آن منجر نشده است. انتخاب مردم ایران برای مقاومت و تداوم حملات موشکی ایران به اهداف در سرزمین‌های اشغالی، شکست این استراتژی را رقم زد.

شکاف میان اهداف سیاسی و عملیات نظامی

علت اصلی شکست آمریکا و اسرائیل، ناهمخوانی میان اهداف سیاسی بزرگ (تغییر نظام) و عملیات نظامی محدود بود. تجربه نشان داده که اهداف کلان مانند سرنگونی یک نظام، نیازمند جنگ گسترده و ائتلاف‌سازی جهانی است، همانند تلاش‌های آمریکا در افغانستان و عراق که علی‌رغم هزینه‌های سنگین، به بی‌ثباتی منطقه منجر شد. در جنگ ۱۲ روزه، شوک روانی و اختلال در فرماندهی ایران نیز نتوانست به بی‌ثباتی داخلی منجر شود.

جنگ بعدی؛ اهداف و روش‌های جدید

اگر هدف آمریکا و اسرائیل همچنان تغییر نظام ایران باشد، روش‌های قبلی ناکارآمد خواهند بود. تأمین این هدف نیازمند جنگ گسترده‌تر و ائتلاف‌سازی است که نشانه‌ای از آن در حال حاضر دیده نمی‌شود. هزینه‌های سنگین یک جنگ طولانی با نتایج نامطمئن، تصمیم‌گیری برای حمله مجدد را دشوار کرده است.

ادعای آمریکا و اسرائیل مبنی بر ایجاد تأخیر ۶ ماهه تا ۳ ساله در برنامه هسته‌ای ایران، هدف احتمالی جنگ بعدی را مبهم می‌کند. حفظ «فضای جنگی» از طریق تهدیدهای مداوم یا اقدامات امنیتی-نظامی بدون پذیرش مسئولیت، می‌تواند به بی‌ثباتی منطقه‌ای منجر شود، اما بعید است به جنگی مشابه جنگ ۱۲ روزه بینجامد.

اهداف تبلیغاتی و فشار برای مذاکره

به نظر می‌رسد ادعای پیروزی آمریکا و اسرائیل در جنگ، بیشتر با اهداف تبلیغاتی و توجیه حمله نظامی مطرح شده است. این کشورها با تبدیل دستاوردهای تاکتیکی به فشار سیاسی، به دنبال ازسرگیری مذاکرات و تعیین دستورکار آن هستند. با این حال، تأثیر روانی جنگ ۱۲ روزه نتوانست میز مذاکره را به نفع آنها تغییر دهد.

الزامات و سناریوهای پیش‌رو

برای تکرار جنگ، آمریکا و اسرائیل باید بر چالش‌های راهبردی غلبه کنند. این شامل تعریف اهداف مشخص، تأمین منابع برای جنگ گسترده و ایجاد ائتلاف بین‌المللی است. در غیر این صورت، اقدامات محدود مانند حملات سایبری یا تهدیدهای نظامی، تنها به بی‌ثباتی منطقه‌ای دامن می‌زند و ممکن است با واکنش متقابل ایران، زمینه‌ساز درگیری‌های جدیدی با ابعاد ناشناخته شود.

ایران با حفظ توان دفاعی و انسجام داخلی، نشان داد که در برابر شوک‌های روانی و نظامی تسلیم نمی‌شود. برای آینده، تقویت بازدارندگی از طریق اقتصاد مقاوم، توان نظامی و اجماع ملی، کلید کاهش احتمال جنگ خواهد بود.