فاشگویی احساسی سوگل خلیق؛ چرا دوستداشتن مادر شاید فردا دیر شود؟
اقتصاد ایرانی : سوگل خلیق با تأکید بر نقش بیبدیل مادر در زندگی، از اهمیت دوستداشتن این وجود تکیهگاهی گفت و یادآور شد که شاید فردا برای قدردانی دیر باشد.
سوگل سادات خلیق، هنرمند جوان و بازیگر ایرانی، در تاریخ 16 آبان 1367 در شهری پرجنبوجوش به نام تهران در خانوادهای چهار نفره به دنیا آمد. او در کنار یک برادر به نام سهراب که تنها دو سال از او بزرگتر است، دوران کودکیاش را سپری کرده است.
«سوگل خلیق: زنها روح زندگی را زنده نگه میدارند»
سوگل خلیق با لحنی ساده و تأثیرگذار از حس و حالی سخن گفت که شاید بسیاری تجربه کردهاند، اما اغلب از بیان آن غافل ماندهاند. او به یاد آورد دورانی را که حضور مادر، جهان را به جایگاهی مطمئنتر تبدیل میکرد؛ لحظاتی که با وجود حضور مادر، زندگی آرامش بیشتری داشت و عشق خالصانه مادری، وجودشان را در بر میگرفت.
او زن را نه تنها با نقشها و وظایفش، بلکه با مفهومی عمیقتر ستایش کرد؛ زنی که میتواند همزمان مایه امنیت، بارورکننده قدرت و نماد زیبایی باشد. مادری که حضوری آرامبخش دارد و حتی زمانی که هیچ سخنی نمیگوید، دل را قوت میبخشد.
مادر، کسی است که حتی در پرهیاهوترین و پرمشغلهترین لحظات، فضایی آرام ایجاد میکند. او کسی است که میتواند در شرایط سخت، امید را از دل ناامیدی بیرون بکشد و از خستگی، آرامش بسازد. به نوعی، مادر همیشه قادر است نور امید را در بدترین شرایط روشن نگه دارد.
در حالی که شاید برخی از مردان بتوانند زندگی را با نظم و به شیوهای کامل و بینقص پیش ببرند، اما حقیقت این است که خانهای بدون حضور زن، چیزی حیاتی را از دست داده است؛ نوعی حس ناپیدا اما بسیار تاثیرگذار.
زنها با حضور خود تنها زندگی را شکل نمیدهند، بلکه به آن معنایی عمیقتر، گرمایی بیشتر، و حالتی انسانی میبخشند. این حضور، زندگی را دلنشینتر کرده و قابلتحملتر میکند.
زن، و بهویژه مادر، نماد نقشی منحصربهفرد نیست؛ او روح، تعادل و معنای زندگی است. همانی که خانه را از یک مکان فیزیکی به یک مأمن واقعی تبدیل میکند.
