وان و جکوزی بلای جان مردم ایران شد!
اقتصاد ایرانی: بحران کم‌آبی در ایران وارد مرحله جدیدی شده است؛ افزایش دمای هوا، کاهش بارندگی‌ها و مدیریت ناپایدار منابع آبی، زنگ خطر را برای آینده کشور به صدا درآورده و بسیاری از مخازن و سفره‌های زیرزمینی در آستانه خالی شدن قرار گرفته‌اند.
پدیده کم‌آبی که در گذشته بیشتر در استان‌های مرکزی و شرقی ایران دیده می‌شد، اکنون به مشکلی گسترده تبدیل شده است و حتی بخش‌های شمالی و غربی کشور را نیز تحت تاثیر قرار داده است. این بحران ناشی از کاهش بارش و افزایش میزان تبخیر به دلیل بالا رفتن دما، منابع آبی تجدیدپذیر را به شدت تحت فشار قرار داده است. علاوه بر این، استفاده ناپایدار از منابع آب مانند کشاورزی به روش غرقابی و شهرسازی بی‌ضابطه دست‌به‌دست هم داده و این مشکل را عمیق‌تر کرده‌اند.
نگرانی‌های اجتماعی نیز در حال افزایش است. کاهش کیفیت آب، قطعی‌های احتمالی و حتی خطر مهاجرت‌های آبی به دغدغه‌های اصلی تبدیل شده‌اند. اکنون کاملاً مشخص شده است که بحران آب صرفاً مسئله‌ای محیط‌زیستی نیست و امنیت غذایی، سلامت عمومی و ثبات اجتماعی را نیز تهدید می‌کند.
هشدار داده می‌شود که در صورت ادامه‌دار بودن روند کنونی، ایران وارد فاز جدی‌تری از تنش آبی خواهد شد، تنشی که دیگر محدود به تابستان‌های گرم نیست و ممکن است در تمام فصول سال دوام داشته باشد. این روند می‌تواند عواقب اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی به دنبال داشته باشد. برای تغییر این مسیر، به تصمیمات شجاعانه، سیاست‌های بلندمدت، و تغییر نگرش‌ها درباره منابع طبیعی نیاز است.
بنابراین بحران آب تنها یک مسئله فنی نیست، بلکه یک چالش تمدنی محسوب می‌شود. عبور از این مشکل نیازمند بازنگری عمیق در سبک زندگی، اصلاح ساختارهای مدیریتی و درک این نکته است که منابع طبیعی همچون آب، بی‌نهایت نیستند. درک این موضوع برای برنامه‌ریزی آینده‌ای پایدار حیاتی است.
ایران در کمربند بحران؛ طبیعی اما نگران‌کننده
حسن مرادی با اشاره به دلایل کم‌آبی در ایران گفت: اکثر معضلات مربوط به کم‌آبی، ریشه در عوامل طبیعی دارند. تغییرات اقلیمی و افزایش دمای جهانی از جمله دلایل اصلی هستند که نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت. این عوامل به طور مستقیم به افزایش خشکسالی‌ها مرتبط است. وقوع خشکسالی به خصوص در کشوری مانند ایران که در منطقه‌ای گرم و خشک واقع شده، موضوعی بدیهی است. لذا نیازی به بزرگنمایی بیش از حد این امر نیست.
وی افزود که کشورها برای رویارویی با کمبود آب به اقداماتی نظیر بارورسازی ابرها روی آورده‌اند. این روش نیز در ایران مورد توجه قرار گرفته، اما اجرای آن با چالش‌هایی همچون نگرانی‌های زیست‌محیطی و احتمال بروز خطرات سلامتی روبه‌رو است. نظرات مخالفان و موافقان درباره این روش همچنان اختلافی است، اما تمرکز باید بیش از پیش بر یافتن راه‌های ایمن‌تر باشد.
آبخیزداری؛ راهی که ناتمام ماند
مرادی ادامه داد: یکی از راهکارهایی که در گذشته با امید به اجرا گذاشته شد، آبخیزداری بود. این طرح که ابتدا مورد استقبال قرار گرفت، بعدها به دلیل کمبود بودجه و عدم توجه کافی، متوقف ماند. اگر این پروژه به شکل علمی ادامه یابد، می‌تواند از هدررفت آب جلوگیری کرده و منابع زیرزمینی را تقویت کند.
وی به فرهنگ مصرف نادرست آب اشاره کرد و گفت: کشورهایی مانند سوئیس و بریتانیا زمان متوسط استحمام را به کمتر از پنج دقیقه رسانده‌اند، اما در ایران برخی افراد بیش از نیم ساعت زیر دوش می‌مانند. همچنین استفاده از جکوزی‌ها بدون توجه به منابع محدود آبی در برخی خانوارها رایج شده است که جای بررسی دارد.
در پایان، مرادی اظهار داشت که ترکیبی از عوامل طبیعی، مدیریتی و فرهنگی موجب بروز این بحران شده است. با نگاهی جامع و اعمال تدابیری هوشمندانه، می‌توان از تهدیدات آینده در حوزه آب کاست.
