شهریههای نجومی مدارس غیردولتی / از ۱۳ تا ۱۴۵ میلیون تومان ناقابل !
اقتصاد ایرانی: شهریههای نجومی مدارس غیردولتی که از ۱۳ تا ۱۴۵ میلیون تومان متغیر است، همراه با هزینههای جانبی غیرشفاف مانند کلاسهای فوقبرنامه و بستههای آموزشی، فشار مالی شدیدی را بر خانوادهها تحمیل کرده و شکاف دسترسی به آموزش باکیفیت را عمیقتر کرده است.

شهریه مدارس غیردولتی در سال تحصیلی جاری برای مقطع ابتدایی از مبلغی حدود ۱۳ میلیون تومان آغاز شده و در برخی موارد تا ۱۴۵ میلیون تومان نیز افزایش یافته است. این اختلاف قابل توجه نشاندهنده شکاف عمیق در دسترسی به فرصتهای آموزشی با کیفیت برای خانوادههاست. بررسیها نشان میدهد که تنها ۱.۵ درصد از مدارس غیردولتی شهریهای زیر ۲۰ میلیون تومان اتخاذ میکنند، در حالی که حدود ۲ درصد از آنها شهریهای بیش از ۱۰۰ میلیون تومان درخواست دارند.
فشار اقتصادی ناشی از هزینههای اضافی
شهریههای مصوب تنها بخشی از هزینههای تحمیلشده بر خانوادهها محسوب میشود. هزینههای جانبی مانند کلاسهای فوقبرنامه، بستههای آموزشی و خدمات جانبی میتواند بار مالی بیشتری به والدین وارد کند. برای مثال، گزارشها نشان میدهد که برخی مدارس درخواست هزینههای اضافه برای لباس فرم، خدمات اضافی یا برنامههای آموزشی ویژه دارند که این موضوع از شفافیت کافی برخوردار نیست. به طور نمونه، هزینه لباس فرم در برخی مدارس به ۲.۵ میلیون تومان رسیده که بیشتر از نرخ مصوب است.
گلایه والدین از نبود شفافیت
یکی از مشکلات اصلی که خانوادهها از آن شکایت دارند، عدم شفافیت در اعلام هزینههاست. والدین اظهار دارند که اطلاعرسانی مناسبی در مورد این هزینهها صورت نمیگیرد و مبالغ اضافی اغلب بدون هماهنگی قبلی از آنها درخواست میشود. به عنوان نمونه، یکی از والدین دانشآموز پایه اول ابتدایی بیان میکند که شهریه اعلامشده اولیه به مرور با هزینههای جانبی مختلف، مانند کلاسهای اضافه، افزایشیافته است.
تورم و مشکل درآمدی خانوادهها
تورم اقتصادی عامل دیگری است که فشار مضاعفی را بر خانوادهها برای تأمین شهریههای مدارس غیردولتی ایجاد کرده است. در حالی که مجموع هزینههای زندگی افزایش یافته، درآمد بسیاری از خانوادهها ثابت باقی مانده است. انتقال این هزینهها به والدین، آنها را مجبور میکند تا از نیازهای ضروری دیگر زندگی مانند خوراک یا مسکن چشمپوشی کنند.
چالش تبدیل آموزش به کالای لوکس
با چنین روندی، برخی خانوادهها معتقدند که آموزش در حال تبدیل شدن به یک کالای گرانقیمت و تجملی است که بسیاری توان پرداخت آن را ندارند. از سوی دیگر، نبود نظارت کافی بر شهریههای نامتناسب باعث نابرابری آموزشی بیشتر و بیاعتمادی والدین شده است.