تحولات بزرگ در واردات گوشت ایران/ کدام کشورها حذف و اضافه شدند؟

۱۲ کشور تامین‌کننده گوشت قرمز ایران

بررسی آمارهای گمرک نشان می‌دهد که طی پنج ماه گذشته، ایران از ۱۲ کشور گوشت قرمز وارد کرده است. حجم واردات در این دوره به ۱۱ هزار و ۶۵۵ تن رسید که ارزشی بالغ بر ۸۰ میلیون دلار داشته است. از میان این کشورها، امارات متحده عربی بیشترین سهم واردات گوشت را به خود اختصاص داده است. مغولستان نیز در رتبه پنجم کشورهای صادرکننده گوشت به ایران قرار گرفته است.

تغییر در نقشه تجاری واردات گوشت

بر اساس آمار موجود، نقشه واردات گوشت ایران در حال تغییری چشمگیر است. مغولستان و برخی دیگر از کشورهای کمتر توسعه‌یافته، جایگزین شرکای تجاری سنتی شده‌اند. این موضوع باعث نگرانی‌های جدید شده است، چرا که کیفیت محصولات وارداتی نباید فدای کمیت شود. در این شرایط، ورود گوشت آلوده زنگ خطری را برای امنیت غذایی و سلامت عمومی مردم به صدا در می‌آورد.

جایگزینی شرکای سنتی واردات گوشت

ایران اخیراً برخی از شرکای سنتی خود مانند برزیل را از دست داده است. همچنین، به دلیل مشکلات دیپلماتیک با استرالیا، خطر حذف این کشور از فهرست تأمین‌کنندگان گوشت نیز جدی است. استرالیا ذاتاً با استانداردهای بالای بهداشتی و کیفیت عالی محصولات خود شناخته می‌شود.

در چنین شرایطی، جایگزینی کشورهای کمتر توسعه‌یافته و بدون زیرساخت‌های بهداشتی مناسب، ممکن است منجر به واردات محصولات آلوده شود. به همین دلیل است که نظارت سخت‌گیرانه در این زمینه ضروری به نظر می‌رسد.

موارد واردات گوشت آلوده

یکی دیگر از موارد واردات گوشت آلوده به ایران مربوط به محموله‌ای از مغولستان است که سرانجام به ایران وارد شد. حجم این محموله به ۷۰ تن گوشت قرمز آلوده می‌رسید که ضرر مالی ناشی از این ماجرا حدود ۲۱ میلیارد تومان تخمین زده شده است.

همچنین، در تیر سال گذشته، یک محموله ۲۱ تن گوشت فاسد خارجی در تهران شناسایی و معدوم شد. علاوه بر این، گزارش‌هایی درباره فساد محموله گوشت وارداتی از پاکستان در سال گذشته منتشر شده که حدود ۲۴ تن گوشت آلوده بوده است.

در گذشته نیز موارد مشابهی مانند گوشت‌های آلوده وارداتی از اوکراین و سایر کشورها ثبت شده است که نشان از ضعف نظارت در این حوزه دارد.

لزوم پایش دقیق واردات گوشت

با تغییر در کشورهایی که تأمین‌کننده گوشت ایران هستند، خطر ورود گوشت‌های آلوده افزایش یافته است. جایگزینی مناطقی با زیرساخت‌های بهداشتی ضعیف می‌تواند به چالش‌های جدی برای امنیت غذایی کشور منجر شود.

به همین دلیل ضروری است که نهادهای مسئول استراتژی‌های نظارتی خود را تقویت کرده و نظارت دقیق‌تری بر مبادی ورودی کشورها و فرآیندهای واردات اعمال کنند. این اقدام نه تنها به‌عنوان یک راهکار بهداشتی مطرح است، بلکه بخشی از راهبرد امنیت غذایی ملی محسوب می‌شود.