راز جذابیت سوفیا لورن سینمای ایران که همه را حیرتزده کرد!
اقتصاد ایرانی : راز ستارهبودن فریماه فرجامی از نگاه امین تارخ؛ بازیگری که با وقار و هوش درخشید و او را تا سطح سوفیا لورن و اینگرید برگمن بالا برد، اما سینما قدرش را ندانست.

بیوگرافی
فریماه فرجامی در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۳۱ در تهران زاده شد. او در سال ۱۳۵۶ از دانشکدهٔ هنرهای دراماتیک دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر کارشناسی دراماتیک دریافت کرد. در همان سال در مرکز مطالعات و هماهنگی فرهنگی شورای عالی فرهنگ و هنر و فصلنامه فرهنگ و زندگی به عنوان ویراستار، پژوهشگر و پژوهشگر مشغول به کار شد.
فریماه فرجامی، نامی بزرگ در سینمای ایران، در دوران فعالیت خود با ویژگیهای منحصربهفردی شناخته میشد. او که بعد از انقلاب به عنوان نخستین ستاره زن سینمای ایران به شهرت رسید، در کنار استعدادهایش، مورد مقایسههای ویژهای مانند شباهت او به سوفیا لورن و اینگرید برگمن توسط امین تارخ قرار گرفت. با این حال، بسیاری معتقدند که سینمای ایران هرگز قدر او را ندانست.
فریماه فرجامی سالها از دنیای سینما دور بود؛ نه تنها در فیلمی ظاهر نمیشد بلکه حضورش در محافل هنری و سینمایی نیز به ندرت مشاهده میشد. اما یاد و خاطره او همچنان زنده است، بهخصوص در مراسمها و بزرگداشتهایی که برایش برگزار شد؛ از جمله بزرگداشتی در خانه سینما در سال ۱۳۹۸ و مراسم تقدیری در سال ۱۳۹۴ در تئاتر شهر.
فریماه فرجامی از دانشکده هنرهای دراماتیک فارغالتحصیل شد و با لیسانس ادبیات دراماتیک، قدم به دنیای هنر گذاشت. او ابتدا کار خود را با نمایش رادیویی آغاز کرد و سپس در عرصه تئاتر و سینما به شهرت رسید. او پس از انقلاب تصمیم گرفت در ایران بماند و تلاش کند تا نقشی در هنر و فرهنگ جامعه ایفا کند.
فرجامی درباره خود گفته بود: «فریماهی که من میشناختم، در دبیرستان عاشق ادبیات بود؛ هرگز تصور نمیکرد که روزی در سینما موفق شود. از همان دوران، ماجراجویی و تلاش برای کشف مسیرهای نو، سبک زندگیاش بود.»
با این حال، او همیشه با چالشها روبرو بود؛ چالشهایی که او را بیش از پیش به یک هنرمند متفکر و متفاوت تبدیل کرد. زندگی و آثار او همچنان الهامبخش بسیاری از هنرمندان نوظهور است.
امین تارخ: فریماه فرجامی، هنرمندی فراتر از زمان خودش
در یکی از این مراسمهای بزرگداشت، امین تارخ، هنرپیشه نامآور، به خاطراتش از روزهایی که برای اولین بار فریماه فرجامی را دید، پرداخت. او با اشاره به کتابدار بودن فرجامی در دانشگاه فارابی گفت: «خیلیها از وجود بانویی خوشآتیه و خوشچهره در دانشگاه صحبت میکردند. وقتی نخستین بار او را دیدم، فهمیدم قابلیت تبدیل شدن به یکی از بزرگترین بازیگران سینما را دارد.»
امین تارخ افزود: «او زیباییاش را هرگز ابزار موفقیت قرار نداد و صداقت و تمرکز در کار را به همه چیز ترجیح داد. فریماه فرجامی با هوش سرشارش توانست به شکلی متفاوت در سینما بدرخشد؛ بدون اینکه به کلیشههای متداول آن دوران تسلیم شود.»
او همچنین با حسرت گفت: «سینما حق فریماه فرجامی را ادا نکرد. او میتوانست اعتراض کند اما سکوت را انتخاب کرد. ای کاش بیشتر از سرگذشتش میگفت و جایگاه واقعیاش در سینما تثبیت میشد.»
محمد رحمانیان؛ خاطرهای متفاوت از توجه مردم به فریماه فرجامی
محمد رحمانیان، نویسنده و کارگردان تئاتر، در مراسم بزرگداشت دیگری از روزهایی گفت که عشق مردم به این بازیگر فوقالعاده را از نزدیک دید. او در خاطرهای از جشنوارهای که فیلم «خط قرمز» فریماه فرجامی در آن اکران شده بود، گفت: «او با دستی شکسته وارد جشنواره شد؛ در حالی که انبوهی از مردم برای دیدنش هجوم آورده بودند. حضور او باعث شد تا چندین نفر از جمله خودم نقش بادیگارد شخصی را برای باز کردن راه ایفا کنیم!»
علیرضا داودنژاد: فرجامی، روحیهای که سینما را از نو احیا کرد
داودنژاد، کارگردان برجسته ایرانی، نیز از تجربه کار با فریماه فرجامی سخن گفت و بیان کرد که او نقش مهمی در موفقیت آثارش داشته است. او گفت: «در پروژه فیلم «بیپناه»، زمانی که حال روحیام بسیار بد بود، فریماه به من کمک کرد تا از زمین بلند شوم و پروژه را به پایان برسانم. لطف او برایم فراموشنشدنی است.»