رازهای ناگفته باغ بی‌آلبالو: دنیای نوجوانان امروز چقدر فراتر از دنیای ماست؟

چگونگی انتخاب «باغ آلبالو» اثر چخوف

لیلی رشیدی توضیح می‌دهد که هنرجویان نوجوان تقریباً سه سال در دوره‌های آموزشی او و محمد عاقبتی شرکت کردند. پس از مدتی، آن‌ها را تشویق کردند تا نمایشنامه‌های مشهور چخوف مانند «سه خواهر»، «مرغ دریایی»، «ایوانف» و «دایی وانیا» را مطالعه کنند. سپس تصمیم گرفته شد، برخی صحنه‌های این آثار برای اجرا به‌عنوان پایان یک دوره انتخاب شوند. این اجراها ابتدا محدود به چند شب در باغ کتاب بود، اما علاقه به تبدیل آن‌ها به یک اجرای حرفه‌ای در ذهن تیم خلاق شکل گرفت. در نهایت، این پروژه به کمک مهدی چاکری به یک اثر کامل تبدیل شد و «باغ آلبالو» محور اصلی این نمایش قرار گرفت.

چرا انتخاب نوجوانان؟

لیلی رشیدی با اشاره به تجربه کار هنری با نوجوانان، بیان می‌کند که دغدغه‌های واقعی آن‌ها را محور اصلی نمایش قرار داده‌اند. او و همکارانش می‌خواستند مسائل و چالش‌های زندگی این نسل به‌گونه‌ای صادقانه و خالصانه بازتاب یابد؛ از موضوعاتی مانند مهاجرت و کوچک شدن دایره روابط اجتماعی گرفته تا خصوصی‌ترین احساسات. رشیدی تأکید می‌کند که خود نوجوانان در شکل‌گیری این اثر نقش اصلی را داشته‌اند و فقط سعی شده بازتاب دیدگاه‌شان تقویت شود.

مهدی چاکری نیز افزود که هدف آن‌ها این بود که نگاه صادقانه نوجوانان به‌صورت طبیعی و نه تحت‌تأثیر نظرات بزرگ‌ترها یا کلیشه‌ها به نمایش گذاشته شود. این موضوع باعث ایجاد هویتی خاص برای نمایش شده است.

تأثیر حوادث اجتماعی بر متن نمایش

چاکری توضیح می‌دهد که یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های تئاتر، زنده بودن آن است. این زنده بودن به اثر اجازه می‌دهد که به شرایط اجتماعی و روانی واکنش نشان دهد. او بیان کرد که نوجوانان حاضر در این نمایش، در معرض آسیب‌های اجتماعی و روانی قرار دارند، ولی با این وجود، توانسته‌اند تجربه‌های واقعی و مرتبط خود را به صحنه بیاورند. احساس افسردگی پس از برخی وقایع اجتماعی، نظیر جنگ‌ها و تحولات اجتماعی اخیر، به متن نمایش راه یافته و در کنار موضوعاتی مانند مهاجرت، وطن‌دوستی و دلبستگی به خانواده، مخاطب را به عمق دغدغه‌های این نسل می‌برد.

نگاهی به تغییر نسل‌ها

لیلی رشیدی به تفاوت‌های نسل جدید با نسل گذشته اشاره می‌کند. او می‌گوید: دنیا برای نوجوانان امروز بزرگ‌تر شده است، و آن‌ها وابستگی کمتری به یک مکان یا کشور دارند. اینترنت و فضای مجازی، ذهن و افق دید آن‌ها را گسترش داده و مفهوم مهاجرت یا ترک زادگاه برایشان ساده‌تر شده است. رشیدی به جمله‌ای از نمایش اشاره می‌کند که این تفاوت نگرش را به‌خوبی نشان می‌دهد: «خدا را شکر داریم می‌رویم. آن موقع‌ها وقتی می‌خواستیم برویم فکر می‌کردیم باغ‌مان را چه کار کنیم ولی الآن دیگر باغی نداریم. با خیال راحت می‌رویم.» این نگرش متفاوت جای تأمل و توجه مسئولان را دارد، زیرا ممکن است منجر به از دست رفتن نیروهای جوان کشور در آینده شود.

نقش پردیس دکُر در موفقیت اجرا

رشیدی از همکاری پردیس تئاتر و موسیقی دکُر تشکر کرد و بیان داشت این مکان فرصتی عالی برای آماده‌سازی حرفه‌ای نمایش فراهم کرد. حمایت‌های این پردیس، به نوجوانان امکان داد تا به بهترین شکل استعدادهایشان را نشان دهند و تجربه‌های ارزشمند کسب کنند. او امیدوار است که چنین فرصت‌هایی در جاهای دیگر کشور نیز افزایش یابند.