بررسی فیلم «جزایر قناری»/ آیا کمدی این فیلم به دل می‌نشیند؟ +جزئیات
اقتصاد ایرانی: فیلم سینمایی «جزایر قناری» با کارگردانی عادل معصومیان و نقش‌آفرینی پژمان جمشیدی، تلاش ناموفقی در ژانر کمدی است که داستانی کلیشه‌ای درباره طمع برای ثروت را به تصویر می‌کشد.
این اثر به کارگردانی عادل معصومیان و با حضور پرتکرار پژمان جمشیدی در تلاش برای ارائه یک داستان اجتماعی در قالب ژانر کمدی است. اما نتیجه نهایی چیزی جز یک اثر کلیشه‌ای و ضعیف نبوده است.
داستان فیلم حول شخصیت مردی به نام منوچهر روایت می‌شود که در تلاش برای رسیدن به قدرت و ثروت بیشتر، دو زندانی به اسم بیژن و نعیم را به طور موقت آزاد می‌کند تا مواد مخدری که گم کرده‌اند را پیدا کنند. اما ماجراها تنها به همین جا ختم نمی‌شود و آنها وارد اتفاقات جدیدی خواهند شد.
تحلیل شخصیت‌پردازی و چالش‌های روایت
«جزایر قناری» مثالی مناسب برای آموزش به فیلم‌سازان مبتدی است تا بدانند چگونه نباید فیلم ساخت. فیلم با شخصیت‌پردازی ضعیف و سطحی همراه است و حتی استفاده از بلاگرهای اینستاگرامی کمکی به افزایش جذابیت داستان نکرده است. تلاش برای تغییر صدای پژمان جمشیدی و بهرنگ علوی، اضافه کردن صحنه‌های رقص و شوخی‌های سطح پایین به جای خنده‌دار بودن، فیلم را به یک اثر کسل‌کننده تبدیل کرده است.
روایت داستان نیز از منطق بسیار کمی برخوردار بوده و صحنه‌ها آنقدر دم‌دستی و سطح پایین طراحی شده‌اند که بسیاری از اتفاقات به نظر غیرقابل فهم می‌آیند. حتی سکانس‌های ابتدایی فیلم چنان نامنظم طراحی شده‌اند که بیننده به سختی می‌تواند آن را به عنوان شروع یک فیلم درک کند.
شوخی‌های کلیشه‌ای و بی‌تأثیر
شوخی‌ها و دیالوگ‌های جنسی که در این فیلم به کار برده شده‌اند، به شدت تکراری و بی‌اثر هستند. این نوع شوخی‌ها نه تنها جذابیت ندارند بلکه برای بسیاری از مخاطبان تبدیل به صحنه‌های آزاردهنده شده‌اند.
مخاطب با دیدن لیست بازیگران فیلم ممکن است انتظار داشته باشد اثری حداقل قابل قبول ببیند. اما «جزایر قناری» با ارائه کیفیتی پایین‌تر از استانداردهای معمول سینمای کمدی، واقعاً مخاطب را غافلگیر می‌کند. این فیلم با روایت و لحن‌های متناقض، نه توانسته لبخند مخاطب را بگیرد و نه در انتقال حس ترس و هیجان موفق عمل کند. نتیجه، یک اثر ناموفق در تلفیق حس‌های مختلف است.
