ماجرای تازه عروس شدن آرام جعفری و انتقاد تندش از سینمای ایران!
اقتصاد ایرانی : آرام جعفری، بازیگر با استعداد و محبوب سینما و تلویزیون ایران، در گفتگوی صمیمانه‌ای درباره ازدواجش، زندگی شخصی و دغدغه‌هایش در هنر صحبت کرد.
آرام جعفری به مانند نامش، آرام و متین به نظر می‌رسد و با تفکر و حوصله به پرسش‌های ما پاسخ می‌دهد. علیرغم سرمای هوا، گفت‌وگویی گرم و صمیمی با او و مادر مهربانش داشتیم. از موضوعات مختلف صحبت کردیم؛ از داستان ازدواجش گرفته تا نظرات انتقادی‌اش درباره وضعیت کنونی سینما و تلویزیون کشور. با ما همراه باشید و بخش‌هایی از این گفت‌وگو را مطالعه کنید.
ویژگی‌های آرام جعفری از نگاه مادر
صحبت‌های خود را با مادر آرام جعفری آغاز کردیم: «من متولد تبریز هستم و در تهران بزرگ شده‌ام. دو فرزند به نام‌های آرمین و آرام دارم. پیش از این در وزارت امور اقتصادی و دارایی مشغول به کار بودم و اکنون بازنشسته شده‌ام.»
وی در ادامه می‌گوید: «آرام از همان کودکی دختری بسیار آرام و سر به زیر بود. او با اینکه برادرش ۷ سال بزرگتر از او بود، شیطنت کمتری داشت و آرام‌تر به نظر می‌رسید. این البته به این معنا نیست که آرام کودکی شادی نداشت، چراکه در دوران تحصیلاتش دختری بسیار پرانرژی و شاداب بود.» (با خنده)
آرام جعفری؛ مهربان و زودرنج
مادر آرام در ادامه می‌گوید: «آرام به داشتن قلب مهربان و عطوفت در میان اقوام و دوستان خود مشهور است. هیچ‌گاه از کسی ناراحتی برای مدتی طولانی در دل نگه نمی‌دارد و به شکلی شگفت‌آور از سوء‌نیت به دور است. با این حال، او بسیار حساس و زودتر از دیگران رنجیده خاطر می‌شود.»
وی همچنین خاطره‌ای از دوران کودکی آرام را بازگو می‌کند: «به یاد دارم وقتی آرام کوچک بود و به مدرسه می‌رفت، پس از بازگشت به خانه مستقیم به اتاقش می‌رفت و می‌گفت مشغول مطالعه است. بعدها فهمیدیم که او در حال آماده کردن هدیه‌ای برای روز مادر بود؛ کاری گلدوزی که با دقت و علاقه‌ای فراوان کامل کرده بود. آن قاب گلدوزی هنوز برایم یادگاری ارزشمندی است.»
ماجرای ورود آرام جعفری به دنیای بازیگری
مادر آرام ادامه می‌دهد: «ارتباطات قوی او، توجه ما و همسرم را به توانایی‌هایش جلب کرد. پدر آرام همیشه دوست داشت که او وکیل یا خبرنگار شود، ولی آرام علاقه داشت که به سمت بازیگری و اجرای تلویزیونی برود. ابتدا از این تصمیم او راضی نبودیم، اما وقتی علاقه و اشتیاقش را دیدیم، تصمیم گرفتیم او را به کلاس‌های بازیگری و هنر بفرستیم. وقتی اولین نمایش خود را اجرا کرد، متوجه شدیم که استعداد بی‌نظیری در این حوزه دارد. برای همین، او را در کلاس‌های استاد سمندریان ثبت‌نام کردیم. در آن زمان آرام تنها ۱۶ سال داشت اما خیلی زود خود را اثبات کرد.»
<
علت کم‌کاری آرام جعفری در دنیای بازیگری
خانم جعفری، چرا با وجود تلاش‌های فراوان در حرفه بازیگری، مدت‌هاست کم‌کار شده‌اید و کمتر در فیلم ها و سریال‌ها دیده می‌شوید؟
– واقعیت این است که برای رسیدن به موقعیت فعلی‌ام در بازیگری تلاش زیادی کرده‌ام و تمام تجربیاتم از استادان بزرگ این حیطه بوده است. علت کم‌کاری من، دلایل شخصی ندارد؛ بلکه به نبود پروژه‌های قوی و مطابق علایق من برمی‌گردد. در گذشته، انتخاب بازیگران توسط خود کارگردان‌ها انجام می‌شد، اما اکنون کسی دیگر این وظیفه را برعهده دارد و معمولاً تیم‌های ثابت خود را معرفی می‌کنند. با توجه به همکاری‌هایی که تاکنون با کارگردان‌های برجسته داشته‌ام، ترجیح می‌دهم هر پیشنهادی را قبول نکنم.
آیا نگران نیستید نگاه گزینشی شما، فاصله‌ای میان شما و بازیگری ایجاد کند؟
– خیر، اصلاً نگران نیستم! ترجیح می‌دهم در پروژه‌های ارزشمند و در کنار بازیگران برجسته ایفای نقش کنم. خوشبختانه مردم همیشه در کوچه و خیابان یا فضای مجازی از من درباره کم‌کاری‌ام می‌پرسند و پاسخ من همواره این است که کیفیت کارهای تولید شده، دیگر مثل گذشته نیست. متأسفانه، جای روابط به جای ضوابط نشسته و همین سبب شده از برخی پروژه‌ها دوری کنم. تلاش می‌کنم آهسته و پیوسته پیش بروم تا مردم و مخاطبان همواره از کارهای من راضی باشند.
با ایجاد تغییرات در فضای سینما، چه چالشی روبه‌رو شده‌ایم؟
– متأسفانه طی این سال‌ها، فضای سینما دچار تغییراتی شده که قابل تأمل است. بازیگرانی که اغلب آموزش‌های حرفه‌ای ندیده‌اند وارد عرصه شده‌اند و بسیاری از آنها فقط به دلیل دستمزدهای پایین یا حتی رایگان بودن کارشان، انتخاب می‌شوند. این مورد باعث شده بازیگران حرفه‌ای و باتجربه، که استادان من نیز بوده‌اند، کنار گذاشته شوند. از طرفی دیگر، برخی با پول وارد دنیای بازیگری می‌شوند و همین موضوع فضای سینما را بیش از پیش مسموم کرده است.
روش برخورد شما با نقش‌های متفاوت چگونه است؟
– من دقیقاً با نقش‌هایی که بازی می‌کنم زندگی می‌کنم و به شکلی در آنها غرق می‌شوم که گویی مسائل مربوط به آن شخصیت، واقعاً برای خودم رخ داده است. دوست دارم نقش‌هایم متفاوت باشند و چالش‌های جدیدی به حرفه‌ای بودنم اضافه کنند. به عنوان مثال، سال‌ها پیش در فیلم «خانه تاریکی» نقش دختری با لهجه آذری را ایفا کردم. یا سال گذشته نقش یک مواد فروش را بازی کردم و کنار خانم مقانلو نقش‌آفرینی کردم. حتی در سریال «قهوه تلخ» نقشی جالب داشتم. زمانی که کاراکترهای منفی را ایفا می‌کردم، احساس بسیار سختی داشتم و گاهی حتی از خودم متنفر می‌شدم.
