حمیدرضا پگاه: آی فیلم را دنبال می‌کنم؛ مخاطبان خارجی یا داخلی فرقی ندارند!

حمیدرضا پگاه، بازیگر مطرح سینما و تلویزیون، درباره وضعیت شبکه آی فیلم اظهار داشت: با روندی که شبکه آی فیلم در پیش گرفته، این پتانسیل را دارد که همواره مخاطبین خاص خودش را حفظ کند.

عدم تفاوت میان نوع آثار برای مخاطبان داخلی و خارجی

حمیدرضا پگاه با اشاره به ساخت سریال‌های تلویزیونی، تاکید کرد: این ایده نادرستی است که برای مخاطبان خارجی به یک شکل و برای مخاطبان داخلی به شکلی دیگر کار ساخته شود. به عنوان مثال، نمایش سریال‌هایی که فقط در محیط‌های بسته‌ای مثل ساختمان‌ها، خودروها و خیابان‌ها رخ می‌دهد، نمی‌تواند کار درستی باشد. لازم است شرایط مختلف زندگی و طبیعت متنوع در نقاط گوناگون به تصویر کشیده شود تا جذابیت بیشتری برای بینندگان به وجود آید.

وی تصریح کرد: شبکه آی فیلم این آگاهی را به مخاطبان خود داده که اگر به یک فیلم یا سریال علاقه‌مند هستند و مایل به دیدن دوباره آن هستند، به سادگی می‌توانند از این شبکه استفاده کنند. همچنین، آی فیلم این فرصت را به مخاطبانی می‌دهد که به هر دلیل نتوانسته‌اند آثاری را تماشا کنند، یا حتی به نسل جوان این امکان را می‌دهد که آثار قدیمی و ارزشمند را ببینند و از آن‌ها لذت ببرند. حتی خود من نیز گاهی آثار ندیده‌ام را از طریق آی فیلم دنبال می‌کنم، هرچند به ندرت کارهای خودم را تماشا می‌کنم. یکی از دستاوردهای مثبت این شبکه آن است که توانسته آثار ایرانی را به زبان‌های مختلف دوبله و به مخاطبان خارجی ارائه کند، که برای من به عنوان بازیگر نیز جذاب است.

کیفیت مهم‌تر از ژانر

این هنرمند در پاسخ به سوالی درباره اینکه کدام ژانر می‌تواند مخاطبان بیشتری جذب کند، عنوان کرد: حقیقت آن است که یک اثر خوب، همیشه بینندگان خودش را دارد، فارغ از اینکه در چه سبکی ساخته شده باشد. ژانر اهمیتی ندارد، بلکه کیفیت اثر است که اهمیت دارد. همه چیز از یک فیلمنامه قوی شروع می‌شود و تا زمان‌بندی مناسب پخش ادامه پیدا می‌کند. عوامل متعددی از جمله گروه تولید، شرایط ساخت، تبلیغات موثر و... در موفقیت یک اثر نقش دارند.

پگاه همچنین ادامه داد: در واقع تفاوت قابل توجهی میان مخاطبان داخلی و خارجی وجود ندارد. بسیاری از آثار موفق در ایران، در میان مخاطبان خارجی نیز محبوب بوده‌اند. البته من آمار دقیقی از این موضوع ندارم، ولی اثری که خوب باشد در هر جای دنیا می‌تواند مخاطبان خود را پیدا کند.

لزوم تنوع در نمایش جغرافیا و شرایط

پگاه تاکید کرد: این اشتباه است که تصور کنیم ساخت فیلم و سریال برای مخاطبان فرامرزی باید متفاوت باشد. به‌طور مثال، نمایش جاذبه‌های گردشگری ایران نباید صرفاً برای جذب مخاطبان خارجی باشد، بلکه این دیدگاه باید در تمامی آثار هنری وجود داشته باشد. در واقع نباید کارهای نمایشی به سفارش خاص و محدود برای گروهی از بینندگان خلاصه شوند. برای رسیدن به سطح کیفی مطلوب نیز نیازمند تأمین بودجه مناسب هستیم که متاسفانه در این زمینه با چالش‌هایی روبرو هستیم.

وی در ادامه تصریح کرد: در بیان موضوعات باید تعادل رعایت شود. به نظر من لازم است در آثار نمایشی، فراز و فرودهای زندگی به توازن و همزمان نشان داده شود؛ یعنی نه صرفاً زیبایی‌ها و نه فقط مشکلات و چالش‌ها به تصویر کشیده شوند. از روابط عاطفی تا موضوعات اکشن، پلیسی یا هر سبکی دیگر باید در محیط‌های متنوع ساخته شود تا علاوه بر تاکید بر موضوع اصلی، زیبایی‌های جغرافیایی ایران نیز مورد توجه قرار گیرند.

اهمیت برنامه‌های تحلیلی و نقد سریال‌ها

درباره برنامه‌های تولیدی مانند گفت‌وگو با بازیگران یا نقد آثار سینمایی، پگاه گفت: این نوع برنامه‌ها در اکثر کشورهای جهان، مورد استقبال هستند زیرا باعث جذابیت برنامه‌ها برای مخاطبان می‌شوند. اما نکته اینجاست که این برنامه‌ها نباید شکل کلیشه‌ای و معمولی داشته باشند. به عنوان مثال، می‌توان نظرات کارشناسانی با دیدگاه‌های متفاوت را در خصوص یک سریال در حال پخش مطرح کرد. این کار می‌تواند برای مخاطبان جذاب باشد و به آن‌ها کمک کند تا دیدگاه‌های متنوعی را بشنوند و حتی تحلیل‌کردن را بیاموزند. مردم معمولاً دوست دارند درباره آثار نظر دهند و اگر افراد متخصص با دیدگاه‌های علمی این کار را انجام دهند، می‌توانند به نوعی صدای مردم باشند.

نقش آثار نمایشی در معرفی فرهنگ ایرانی

پگاه درباره تاثیر فیلم‌ها و سریال‌ها در معرفی فرهنگ ایران گفت: ما منابع محدودی داریم و باید تلاش کنیم سریال‌هایی باکیفیت بسازیم که مخاطب را سرگرم کند. انتقال پیام‌های خاص در بستر آثار نمایشی معمولاً شکست خورده است. باید داستان‌هایی جذاب تعریف کنیم و در خلال آن، فرهنگ و پیام خود به صورت طبیعی به مخاطب منتقل شود.

وی در پایان اشاره کرد: از سریال‌هایی که دوست دارم دوباره از شبکه آی فیلم پخش شوند می‌توانم به «با من بمان» به کارگردانی حمید لبخنده و «آخرین گناه» ساخته حسین سهیلی‌زاده اشاره کنم، که در آن‌ها ایفای نقش کردم و فکر می‌کنم تکرار آن‌ها می‌تواند برای مخاطبان جذاب باشد.