پنج بازی نفس‌گیر امین حیایی در فیلم‌های جدی که باور نمی‌کنید تماشا کردید!
اقتصاد ایرانی : امین حیایی، بازیگری که با نقش‌آفرینی‌های غیرمعمول و متفاوت در فیلم‌های جدی، تحولی بزرگ در مسیر حرفه‌ای خود ایجاد کرد و توانست با انتخاب‌های هوشمندانه، به یکی از چهره‌های برجسته سینمای ایران تبدیل شود.
فاطمه فریدن: امین حیایی را می‌توان نمونه‌ای از یک هنرمند چندوجهی دانست. بازیگری که ابتدا با نقش‌آفرینی در ژانر کمدی شناخته شد، اما با حضور در فیلم‌های جدی توانست عمق و توانایی خود را به نمایش بگذارد. طی سال‌های اخیر، بازی او در نقش‌های پیچیده و چالش‌برانگیز به شهرتی فراگیر دست یافته است؛ نقشی که بسیاری گمان می‌کردند تنها توسط بازیگران خاصی قابل اجرا است. حیایی با انتخاب‌های هوشمندانه و اجرای دقیق، موفق شد به یکی از چهره‌های ماندگار و برجسته سینمای ایران تبدیل شود. آثاری که حضور او نقش بسزایی در تعریف و موفقیتشان داشته است.
شب (رسول صدرعاملی، ۱۳۸۶)
در فیلم «شب» به کارگردانی رسول صدرعاملی، امین حیایی نقشی عجیب و تاثیرگذار را بازی می‌کند. او در نقش محسن گرایلی، یک سرباز اهل مازندران ظاهر می‌شود که ماموریت دارد مجرمی سابقه‌دار به نام دکتر را به مقصد برساند. اما تحت شرایطی ناخواسته، مجبور می‌شود یک شب را همراه با او در مسافرخانه‌ای بگذراند. در این فیلم، حیایی به شکلی شایسته توانسته احساسات و تلاطم‌های درونی یک سرباز را که در موقعیتی پرتنش و دشوار قرار می‌گیرد، به تصویر بکشد.
یکی از جنبه‌های برجسته بازی او در «شب»، تسلط به لهجه مازندرانی است که جزئیات را به دقت رعایت کرده است. این هنر در بسیاری از مواقع حتی به‌خاطر ناآشنایی بازیگران با گویش اصلی منطقه محدود باقی می‌ماند، اما حیایی به‌خوبی از عهده این چالش برآمده است. تقابل او با عزت‌الله انتظامی، در نقش دکتر، زوجی ماندگار را خلق کرده است. تلاش حیایی برای ایفای این نقش به حدی موفق بود که مطابق انتظارها برای بازی در این فیلم، جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم فجر را دریافت کرد.
شعله‌ور (حمید نعمت‌الله، ۱۳۹۶)
فیلم «شعله‌ور» به کارگردانی حمید نعمت‌الله، شخصیت فرید را معرفی می‌کند؛ مردی خودپسند که در عین حال از اعتماد‌به‌نفس بی‌بهره است. در اینجا، امین حیایی بازی چندوجهی و دشواری را ارائه داده است که توجه زیادی را به خود جلب کرده است. نوع بازی او ترکیبی از احساسات درونی و فیزیکی است که در نهایت شکلی پیچیده به شخصیت فرید می‌بخشد. او با نشان دادن فروپاشی درونی فرید و در عین حال سعی در پنهان کردن این احساسات، تماشاچی را وارد دنیای پرتنش این کاراکتر می‌کند.
فرید مردی پر از حسادت است که نمی‌تواند موفقیت‌های دیگران، به خصوص دوست قدیمی‌اش مصطفی، را بپذیرد. بازی حیایی در نقش فرید به گونه‌ای است که جنبه‌های مختلف انسان حسود و دچار عقده را به شکلی عمیق و واقعی نشان می‌دهد. برای همین، او دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد سی و ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر را کسب کرد.
غریزه (سیاوش اسعدی، ۱۴۰۰)
فیلم «غریزه» با شخصیت رسول، نمونه‌ای متفاوت از کارهای امین حیایی است. او این بار نقش مردی میان‌سال را بازی می‌کند که میان وظیفه و احساس سردرگم است. رسول، که دباغ‌خانه‌ای را اداره می‌کند، پنهانی با زنی دیگر ازدواج کرده است، درحالی‌که این موضوع را از پسرش مخفی نگه داشته است. حیایی در این فیلم با تغییر لحن و نحوه بیان دیالوگ‌ها توانسته تناقضات و چندلایه بودن کاراکتر رسول را به نمایش بگذارد. در این اجرا، او موفق شده این پیچیدگی و تضاد را در بازی خود به بهترین شکل ممکن منعکس کند.
برف آخر (امیرحسین عسگری، ۱۴۰۲)
در فیلم «برف آخر»، حیایی توانسته با بازی خیره‌کننده خود در سکوت، توجه‌ها را به شدت جلب کند. او در نقش یوسف، یک دامپزشک که در روستای شمال فعالیت می‌کند، با داستانی پیچیده مواجه می‌شود. این نقش برای او فرصتی فراهم کرده که انعطاف‌پذیری و توانایی‌های کم‌نظیرش در بازیگری را نشان دهد. در این فیلم، اجرای دقیق و بدون اغراق حیایی، شخصیت یوسف را به یکی از بازی‌های به‌یادماندنی او تبدیل کرده است.
امین حیایی با دقت به جزئیات چهره و نگاه‌ها توانسته کاراکتری عادی را به شکلی فوق‌العاده خاص ترسیم کند. اجرای پر از ظرافت و پختگی او باعث شد که جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را از جشنواره فیلم فجر دریافت کند.
زیبا صدایم کن (رسول صدرعاملی، ۱۴۰۳)
امین حیایی در نقشی متفاوت، کاراکتر خسرو را در فیلم «زیبا صدایم کن» به تصویر می‌کشد. این شخصیت که بیماری روانی دارد، در روز تولد دخترش زیبا، از آسایشگاه فرار کرده تا او را ببیند. این نقش که نیازمند انرژی و تمرکز فراوان از سوی بازیگر است، توسط حیایی به بهترین نحو اجرا شده است. او موفق شده با دقت در رفتارهای طبیعی بیماران روانی و حرکات کنترل‌نشده آن‌ها، تصویری واقعی از یک بیمار روانی بسازد.
حیایی با اجرای این نقش، نشان داد که در بازیگری تجربه‌گرا است و از ایفا کردن نقش‌های پیچیده و متفاوت هراسی ندارد. تلاش و تعهد او در ایفای این نقش باعث شد که کاندیدای بهترین بازیگر نقش اول مرد در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر شود.
