مرگ تدریجی در «جزیره عشق ابدی»: دکتر پژمان پرده از بیگاری و فشار هولناک برداشت!

برنامه تلویزیونی «عشق ابدی» نه تنها از ایران سرچشمه نگرفته، بلکه برگرفته از یکی از شناخته‌شده‌ترین قالب‌های برنامه‌های رئالیتی‌شو در جهان است. این قالب که اولین بار در سال ۲۰۰۵ با عنوان «جزیره عشق» (Love Island) در انگلیس شکل گرفت، تلاش داشت تا با نمایش روابط عاطفی در یک محیط رقابتی، مخاطبان زیادی را جلب کند. موفقیت این برنامه باعث شد که بسیاری از کشورها مانند استرالیا، کانادا، آلمان و ترکیه نسخه‌های محلی آن را تولید کنند.

نسخه ایرانی در فضای ساختگی

نسخه ایرانی این برنامه با نام «عشق ابدی» نیز در همین سبک و سیاق تولید شده است؛ اما این بار در یکی از ویلاهای ترکیه و با حمایت یک اسپانسر ترک. ادعای اولیه این برنامه، بسترسازی برای آشنایی دختران و پسران و ایجاد روابط عاطفی است. با این حال، محتوای ارائه‌شده فاصله بسیاری با این هدف اعلام‌شده دارد. استفاده از سناریوهای از پیش طراحی‌شده، موقعیت‌های ساختگی و تمایل شدید به ایجاد حاشیه برای جذب بازدید بیشتر، به‌روشنی نشان می‌دهد که آنچه مخاطب می‌بیند، بیشتر یک نمایشی کنترل‌شده است تا یک رئالیتی‌شوی واقعی.

تعویض عشق؛ نمایش غیرواقعی از روابط عاطفی

«عشق ابدی» از قسمت نخست با انتقادات زیادی روبه‌رو شد. نقطه اصلی اعتراضات نسبت به این برنامه، نمایش روابط کم‌عمق و گذرا و نبود هرگونه تعهد در این روابط است. مخاطب شاهد است که شرکت‌کنندگان به‌راحتی درباره تعویض پارتنر صحبت کرده، شوخی‌های بی‌مهابا انجام می‌دهند و حتی پیشنهاد برقراری رابطه با پارتنر دیگران را مطرح می‌کنند.

یکی از مهم‌ترین جنبه‌های هشداردهنده این برنامه، نمایش عادی‌سازی تعویض شریک عاطفی است. چنین عملکردی می‌تواند مخاطبانی، به‌ویژه جوانان را به سمتی سوق دهد که خیانت یا بی‌وفایی را امری طبیعی تصور کنند. این نحوه بازنمایی روابط، امکان تغییر نگرش نسبت به عشق و تعهد را افزایش داده و ممکن است روابط عاطفی را به تصمیماتی سریع و غیرمتعهدانه کاهش دهد. این در حالی است که در جامعه‌ای مانند ایران، که بنیاد خانواده و وفاداری فرهنگی اهمیت بسیاری دارند، چنین مفاهیمی می‌توانند اثرات منفی قابل‌توجهی به همراه داشته باشند.

فشار پشت پرده زندگی در جزیره عشق

در همین حال، یکی از شرکت‌کنندگان برنامه «عشق ابدی» پرده از واقعیت تلخ پشت پرده این برنامه برداشته است. او توضیح داده که محیط این برنامه با فشارها و تقاضاهای سنگین پر شده و شرکت‌کنندگان کمتر به عنوان افراد واقعی شناخته می‌شوند بلکه بیشتر در قالب نقش‌های نمایشی مورد استفاده قرار می‌گیرند. جزیره‌ای که در ابتدا وعده عشق ابدی را می‌داد، به محلی تبدیل شده که در آن احساسات واقعی قربانی اهداف نمایش می‌شوند.