وقتی گفت و گوهای کلان سیاسی، صدای مردم را خاموش می کند
مسعود ابراهیمی / روزنامه نگار
اقتصادایرانی: مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور دولت چهاردهم، در گفت‌وگویی با محمدعلی ابطحی، عبدالله گنجی و علیرضا معزی، به بررسی عملکرد سال اول دولت و چالش‌های روز پرداخت؛ نشستی که به جای دغدغه‌های معیشتی مردم، بیشتر به مسائل کلان سیاسی اختصاص یافت.
ادامه یادداشت را بخوانید:
هرچند چنین ابتکاری از سوی دفتر ریاست‌جمهوری قابل توجه است، اما چند نکته اساسی در این میان مغفول ماند:
غلبه سیاست بر معیشت مردم
بخش عمده‌ای از این گفت و گو به مباحث سیاسی و کلان اختصاص یافت؛ حال آنکه امروز اصلی ترین دغدغه مردم، اقتصاد و معیشت است. پرسش جدی این است که خروجی این گفت و گو برای مردمی که هر روز با گرانی و فشار اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند، چه بود؟
فاصله فعالان سیاسی با جامعه واقعی
سه چهره ای که در این نشست حضور داشتند، بیشتر به عنوان فعالان سیاسی شناخته می‌شوند تا خبرنگارانی در دل جامعه. خبرنگار اجتماعی در میدان زندگی مردم حضور دارد، مشکلات روزانه را لمس می‌کند و صدای واقعی جامعه است؛ اما چنین صدایی در گفت و گوی شب گذشته غایب بود.
عدم پاسخ روشن به مسائل معیشتی
در حالی که سفره بسیاری از خانوارها کوچک تر شده و برای برخی دیگر حتی سفره ای باقی نمانده، رئیس جمهور در این نشست پاسخی روشن و عملی به این وضعیت نداد. افزایش قیمت کالاهای اساسی، فشار بر طبقات متوسط و پایین و بی ثباتی بازار، همه سؤالاتی بودند که بی پاسخ ماندند.
انتظار مردم از دولت مردمی
آقای پزشکیان خود را «رئیس‌جمهور مردمی» معرفی کرده و مردم نیز با صبر و بردباری مثال زدنی پای او ایستاده‌اند. اما پرسش اینجاست: تا کِی باید این مردم صبور هزینه ناکار آمدی‌ها و بی توجهی به سفره شان را بپردازند؟ آیا وقت آن نرسیده که دولت به جای تکرار کلیات سیاسی، برنامه ای عینی و ملموس برای بهبود معیشت ارائه کند؟
ضرورت حضور خبرنگاران اجتماعی در چنین نشست‌هایی
کاش این جلسه در هفته دولت با حضور یک یا چند خبرنگار اجتماعی برگزار می‌شد. حضور آن‌ها می توانست پل ارتباطی میان مردم و رئیس‌جمهور باشد و سؤالات واقعی جامعه ـ از گرانی نان و لبنیات گرفته تا اجاره بها و هزینه درمان ـ را مطرح کند.
ملت ایران در طول تاریخ نشان داده‌اند که با گذشت و بزرگی از سختی ها عبور کرده‌اند. اکنون اما نوبت دولت است که بزرگی خود را در عمل نشان دهد. گفت و گوهای سیاسی هرقدر هم مهم باشند، بدون پاسخ به مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم، نمی‌تواند مرهمی بر دردهای جامعه باشد.
