ایران و چین سنگین‌ترین قرارداد تاریخ را بستند!

 در حالی که ایران با چالش‌های ناشی از کمبود برق و خاموشی‌های فزاینده روبه‌رو است، استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر به‌ویژه انرژی خورشیدی می‌تواند گام مؤثری در حل این بحران باشد. اما برای رفع سریع این ناترازی، لازم است تمرکز بر تأمین صفحات باکیفیت و تقویت فناوری بومی قرار گیرد. در تابستان‌های اخیر، شبکه برق کشور بارها تحت فشار قرار گرفته و خاموشی‌های پراکنده تجربه شده است.

این وضعیت نشان‌دهنده نیاز ضروری به کاهش وابستگی به نیروگاه‌های حرارتی است. اکنون فرصتی طلایی فراهم شده تا با استفاده از ظرفیت‌های خورشیدی، هم آلایندگی کاهش یابد و هم پایداری انرژی تضمین شود. با این وجود، دست‌یابی به این هدف نیازمند یک برنامه دو وجهی شامل واردات هدفمند و حمایت از تولید داخلی است.

باید توجه داشت که توسعه انرژی خورشیدی نباید به معنی غفلت از اصلاح زیرساخت‌های فعلی و افزایش بازدهی نیروگاه‌های حرارتی باشد. بهبود عملکرد این نیروگاه‌ها مانند تبدیل آن‌ها به سیکل ترکیبی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا بخش عمده برق کشور از این طریق تأمین می‌شود.

اهمیت واردات صفحات خورشیدی

صنایع ایرانی که به دنبال توسعه نیروگاه‌های خورشیدی هستند با چالش کمبود صفحات خورشیدی با عملکرد بالا مواجه‌اند. واردات این صفحات از چین به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده صفحات مقرون‌به‌صرفه و باکیفیت، می‌تواند راه‌حل کوتاه‌مدت اما ضروری باشد.

صفحات چینی با استانداردهای بین‌المللی، قیمت مناسب، بازدهی بالا و گارانتی قابل‌اطمینان، علاوه بر حل مشکلات فوری، زمینه انتقال فناوری را نیز فراهم می‌کنند.

حمایت همه‌جانبه از تولید داخلی

در کنار واردات، حمایت از تولیدکنندگان داخلی نیز باید در اولویت باشد. در سال‌های اخیر، شرکت‌های کوچک ایرانی در زمینه طراحی سلول‌های خورشیدی، ساخت صفحه و توسعه فناوری‌های مرتبط مانند اینورتر پیشرفت‌های قابل‌توجهی داشته‌اند.

سرمایه‌گذاری در توان داخلی از طریق اعطای تسهیلات کم‌بهره، مشوق‌های صادراتی و تضمین خرید محصولات داخلی می‌تواند زمینه توسعه این صنعت را فراهم کند. این سیاست، پل ارتباطی ایران با خودکفایی فنی در بلندمدت خواهد بود.

قرارداد تاریخی ایران و چین؛ تحولی بزرگ

ایران و چین اخیراً قراردادی منعقد کرده‌اند که بر اساس آن، ۷۰۰۰ مگاوات صفحات خورشیدی تامین خواهد شد. منابع مالی این طرح از صندوق توسعه ملی اختصاص داده شده و اجرای موفق آن می‌تواند تا پایان سال ۱۴۰۵ تأثیر بسزایی در کاهش بار پیک تابستانی داشته باشد.

این پروژه نه‌تنها بحران برق کشور را کاهش می‌دهد بلکه زمینه‌ای برای انتقال فناوری و توسعه انرژی‌های پاک فراهم می‌کند. با این حال، چالش اصلی در اجرای این طرح، مدیریت هماهنگ میان واردات و حمایت از تولید داخلی است.

ضرورت هماهنگی و برنامه‌ریزی دقیق

تجارب بین‌المللی نشان داده است که برای موفقیت در این عرصه، تلفیق واردات هدفمند صفحات خورشیدی با حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان ضروری است. تنها از طریق چنین ترکیبی، ایران می‌تواند بحران کمبود برق را مدیریت کند و به اقتصاد سبز نزدیک شود.

قرارداد ۷۰۰۰ مگاواتی با چین فرصتی تاریخی و نادر است، به شرط آن‌که تصمیم‌گیران مسیر عملی برای تقویت توان داخلی و اجرای هماهنگ این پروژه انتخاب کنند. این اقدامات می‌تواند آینده‌ای روشن برای انرژی پایدار در ایران به ارمغان آورد.