کاهش دستمزد کارگران/ حقوق‌ها 346 هزار تومان کمتر شد!
اقتصاد ایرانی: اختلاف پرداخت حقوق کارگران در ماه‌های ۳۰ و ۳۱ روزه، چالشی تازه در معیار عدالت پرداخت‌ها ایجاد کرده است؛ مصوبه حداقل حقوق سال ۱۴۰۴، کارفرمایان را با مباحث اقتصادی جدید مواجه کرده و جیب کارگران تحت تأثیر این تفاوت قرار گرفته است.
مسئله حقوق و دستمزد کارگران در ایران همواره یکی از موضوعات حساس و چالش‌برانگیز بین کارگران و کارفرمایان بوده است. طبق مصوبه‌ای که از سوی وزارت کار در سال جاری اعلام شده است، میزان حداقل دستمزد تعیین شده برای کارگران به صورت ماهانه ۱۰,۳۹۹,۰۰۰ تومان و به صورت روزانه ۳۴۶,۳۰۰ تومان می‌باشد. این ارقام به عنوان مبنای محاسباتی حقوقی در سراسر کشور شناخته شده‌اند. با این حال، موضوعی که کمتر به آن توجه می‌شود، تفاوت پرداخت در ماه‌های ۳۰ روزه و ۳۱ روزه است. این تفاوت اگرچه در ظاهر اندک به نظر می‌رسد، اما دارای اثرات مهم اقتصادی و اجتماعی است.
مقایسه و محاسبه اختلاف حقوق
اگر مبنا بر اساس دستمزد روزانه محاسبه شود، در ماه‌های ۳۱ روزه میزان دریافتی کارگران به مبلغ ۱۰,۷۳۵,۳۰۰ تومان خواهد رسید؛ حال آنکه در ماه‌های ۳۰ روزه این دریافتی به ۱۰,۳۸۹,۰۰۰ تومان کاهش می‌یابد. این اختلاف برابر با یک روز دستمزد یعنی معادل ۳۴۶,۳۰۰ تومان است. در نتیجه این اختلاف، در نیمه دوم سال که تعداد ماه‌های ۳۰ روزه بیشتر است، کارگران عملاً یک روز حقوق کمتری دریافت می‌کنند.
با بررسی این تفاوت در سطح کلان، ابعاد اقتصادی آن بسیار روشن‌تر می‌شود. توجه داشته باشید که اگر چندین میلیون کارگر مشمول قانون کار در طول سال، حقوق یک روز خود را در ماه‌های ۳۰ روزه دریافت نکنند، مجموع این کاهش دریافتی‌ها به میلیاردها تومان خواهد رسید. این مسئله نه تنها توان خرید خانوارهای کارگری را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه روی تقاضای کل در اقتصاد نیز اثر منفی می‌گذارد. کاهش تقاضا در شرایط تورمی می‌تواند رکود بیشتری را در بازار ایجاد کند.
جدول مقایسه حقوق در ماه‌های ۳۰ و ۳۱ روزه
در ادامه می‌توانید جدول مقایسه حقوق کارگران در ماه‌های ۳۰ روزه و ۳۱ روزه را مشاهده کنید:
| حداقل حقوق ماهانه مصوب | – | ۱۰,۳۹۹,۰۰۰ |
| حداقل دستمزد روزانه | – | ۳۴۶,۳۰۰ |
| حقوق در ماه ۳۱ روزه | ۳۴۶,۳۰۰ × ۳۱ | ۱۰,۷۳۵,۳۰۰ |
| حقوق در ماه ۳۰ روزه | ۳۴۶,۳۰۰ × ۳۰ | ۱۰,۳۸۹,۰۰۰ |
| تفاوت یک روز حقوق | ۱۰,۷۳۵,۳۰۰ − ۱۰,۳۸۹,۰۰۰ | ۳۴۶,۳۰۰ |
ابعاد اجتماعی و روانی مشکل
از جنبه اجتماعی، انتظار بسیاری از کارگران این است که حقوق ماهانه آن‌ها رقم ثابتی داشته باشد. وقتی حقوق در بعضی ماه‌ها کاهش پیدا می‌کند، احساس سردرگمی یا بی‌عدالتی بین برخی از کارگران ایجاد می‌شود. این امر ممکن است باعث از دست رفتن اعتماد بین کارگر و کارفرما شود و زمینه ایجاد اختلافات حقوقی را فراهم کند. بسیاری از کارگران اعتقاد دارند که حقوق ماهانه باید مستقل از تعداد روزهای هر ماه محاسبه شود زیرا قراردادهای کاری آن‌ها بر اساس ماه تنظیم شده‌اند و نه بر اساس روز.
در جنبه حقوقی، قانون کار ایران میان "حقوق ماهانه" و "دستمزد روزانه" تمایز قائل شده است؛ اما در عمل تعدادی از کارفرمایان محاسبات خود را بر پایه دستمزد روزانه انجام می‌دهند. این مسئله باعث دوگانگی در برداشت‌ها شده است و برخی از کارگران احساس می‌کنند که به طور کامل حقوق خود را دریافت نکرده‌اند. پیشنهاد کارشناسان روابط کار این است که وزارت کار باید آیین‌نامه‌های اجرایی خود را به نحوی اصلاح کند که شفافیت بیشتری در این زمینه ایجاد شود.
در برخی از شرکت‌ها این کاهش یک روزه در حقوق ماه‌های ۳۰ روزه به کارکنان اعمال نمی‌شود. آیا در محیط کار شما حقوق به چه صورت محاسبه می‌شود؟
