راز جنجالی پیرپسر و واکنش طوفانی اکتای براهنی علیه حمید نعمتالله!
اقتصاد ایرانی : واکنش تند اکتای براهنی به ادعای تأثیرگذاری فیلم «قاتل و وحشی» بر «پیرپسر» در برنامه «هفت»، جنجالی تازه در فضای سینمایی ایران به پا کرد و اختلافات میان دو کارگردان را نمایان ساخت.

بیوگرافی اکتای براهنی
اکتای براهنی، فرزند دکتر رضا براهنی، از چهرههای برجسته ادبیات معاصر ایران است. او در دوران فعالیت هنری خود، با تأکید بر سبکهای نوین سینمایی و استفاده از روایتهای متفاوت، بهعنوان یکی از کارگردانان مستقل سینمای ایران شناخته شده است. براهنی تاکنون آثار موفقی را در جشنوارههای خارجی و داخلی به ثبت رسانده و با دیدگاه هنری متفاوت خود به توسعه زبان سینمای ایران کمک شایانی کرده است.
واکنش تند اکتای براهنی به ادعای مطرحشده
برنامه «هفت» این هفته، با مطرحشدن ادعای بهروز افخمی جنجال بزرگی را در فضای مجازی ایجاد کرد. افخمی در این برنامه ادعا کرد که اکتای براهنی، کارگردان فیلم «پیرپسر»، پیش از شروع ساخت اثر خود نسخهای از فیلم «قاتل و وحشی» ساخته حمید نعمتالله را دیده و این فیلم بر مسیر ساخت آثار ترسناک در سینمای ایران تأثیر گذاشته است.
این ادعا با واکنش تند و انتقادی اکتای براهنی در صفحه اینستاگرامش مواجه شد. براهنی ضمن رد کامل این ادعا، به تفاوتهای ساختاری و زبان سینمایی میان دو فیلم اشاره کرده و دلایل خود را برای رد این گفتهها ارائه داد. او با انتشار یک پست موقت، تحلیلهایی درباره سبک فیلم «قاتل و وحشی» مطرح کرد و از تفاوتهای رویکرد هنری خود سخن گفت.
متن کامل واکنش اکتای براهنی
پست موقت
«هر دم از این باغ بری میرسد.
همکار محترم، جناب حمید نعمتالله!
بنده هیچگاه حتی فریمی از فیلم شما را پیش از اتمام فیلمبرداری «پیرپسر» و تدوین همزمان آن ندیده بودم. هنوز هم به طور کامل موفق به تماشایش نشدم.
بعد از فیلمبرداری و تدوین همزمان فیلم «پیرپسر» و در مرحله پستپروداکشن بود که صداگذار ما، چند تکه از «قاتل و وحشی» را بهعنوان نمونهکار برای شروع همکاری نشانم داد؛ تأکید میکنم بعد از فیلمبرداری و اتمام مراحل اولیه تدوین همزمان «پیرپسر.»
پس حرف شما از اساس غلط است.
عجیب نیست که این روزها، بسیاری خودشان را به فیلم «پیرپسر» میچسبانند. شاید این چسبندگی شدید، از موفقیت فیلم است. اما حالا باید اعتراف کنم حقیقت این است که در همان چند صحنهای که از فیلم شما دیدم (تأکید میکنم بعد از فیلمبرداری فیلم خودم)، متوجه تفاوت جدی زبان سینما در میان این دو فیلم شدم. شما راه ژانرهای غربی و اکشنهای "بیمووی" را رفتهاید؛ و با کمال تأسف شاید از همین روست که در دنیا هیچ جشنوارهای حتی یک نمایش به فیلم شما اختصاص ندادهست؛ چرا که عملاً زیره به کرمان برده بودید!
من اما میخواستم حتی صحنههای زد و خورد فیلمم در ادامهی تاریخ سینمای ایران باشد و نه مثل اکشنهای غربی!
اما حالا خودمانیم صحنههایی که شما خاص مینامید، چیزهای عجیبی هم نیستند. باید در نظر گرفت که در بسیاری از فیلمهای ضعیف و یا حتی شاهکار تاریخ سینمای جهان از این چیزها حتی برای تحقیق نیز وجود دارد. من امیدوارم فیلم شما هر چه زودتر اکران شود.
عجیب است.
این روزها خیلی چیزها عجیب است…»
نتیجهگیری
این اختلاف میان دو فیلمساز برجسته، بار دیگر چالشهای موجود در سینمای ایران را در پیوند میان آثار مستقل و جریانهای مرسوم برجسته کرد. اینگونه گفتوگوها اگرچه گاه پرتنش هستند، اما میتوانند به شفافتر شدن مرزهای هنری، الهامگیری و تأثیرگذاری در سینما کمک کنند. واکنش صریح اکتای براهنی در کنار آثار موفق او نشان میدهد که تلاش برای ایجاد زبان مستقل سینمایی، همچنان در صدر اهداف هنرمندان نسل جدید ایرانی قرار دارد.