چندنرخی بودن ارز، مانع اصلاح اقتصادی است؟

احمد جانجان در یادداشتی نوشت: منتقدان سیاست اقتصادی «میلی» در آرژانتین، افزایش نرخ دلار پس از تک‌نرخی شدن را نشانه شکست این سیاست می‌دانند، در حالی که مشکل اصلی اقتصاد این کشور، تورم ساختاری و چاپ بی‌رویه پول بوده است، نه آزادسازی نرخ ارز.

او تاکید کرد: پیش از این، دلار ۴۰۰ پزویی فقط به جیب نزدیکان حکومتی می‌رفت، اما با تک‌نرخی شدن ارز، دست رانت‌خواران کوتاه شده و تورم چندصددرصدی به حدود ۳۶ درصد کاهش یافته است.

جانجان افزود: چند‌نرخی بودن ارز، سیگنال غلط به اقتصاد می‌دهد و هیچ مکتب اقتصادی آن را تایید نمی‌کند. کینز هم می‌گوید «کنترل مصنوعی قیمت فساد می‌زاید». شوروی نیز تا روز فروپاشی همین مسیر را ادامه داد.

به گفته او، بالا رفتن نرخ اسمی دلار در آرژانتین شکست نیست، بلکه واکنش طبیعی بازار به بی‌انضباطی مالی است؛ مشابه تجربه اقتصاد ایران.

جانجان منتقدان کمونیست اقتصاد آزاد را به کسی تشبیه کرد که در رژیم غذایی تقلب می‌کند و سپس ترازو را مقصر چاقی می‌داند. او گفت: دلار در آرژانتین گران شد چون دولت سال‌ها پول بی‌پشتوانه چاپ کرده بود. تک‌نرخی شدن فقط دست رانت‌خواران را بست؛ مساله‌ای که برای بعضی‌ها بدتر از تورم است.

او در پایان خاطرنشان کرد: دفاع از چند‌نرخی بودن ارز یعنی دفاع از مافیا؛ یعنی دولت ارز ارزان را به واردات پورشه اختصاص دهد اما برای دارو و شیرخشک کمبود ایجاد شود. آزادسازی، پایان سفره مفت‌خواران است؛ هرچند صدای اعتراض همان گروه بلندتر شود.