بیدارباش به سازشکاران

صهیونیست‌ها بار دیگر به یکی از کسانی که برای منافع آنها تلاش کرده بود و با عقب‌نشینی‌های مداوم، سعی در اثباتش به آنها داشت، با روش خود رفتار کردند؛ این بار ابومحمد جولانی است که طعم اعتماد به شیاطین صهیونی را می‌چشد.

 

۱ـ اوخر سال گذشته میلادی، شورشیان مستقر در ادلب به سرکردگی جولانی به سمت استان‌های هم‌جوار حرکت کردند تا با توجه به خلأ موجود در نظام بشار اسد، آنها را به حکومت خود ضمیمه کنند. اما وقتی با هیچ مقاومتی از سوی ارتش سوریه که پس از ۱۳ سال جنگ داخلی بی‌انگیزه بود، مواجه نشدند، تصمیم گرفتند تا دمشق هم پیشروی کنند و ظرف ۱۱ روز به پایتخت رسیده و با توجه به فرار اسد، جولانی داعشی خود را رئیس سوریه نامید. بدین ترتیب کشور مهم سوریه که کارهای لجستیک مقاومت در آن انجام می‌شد و دهه‌ها از معدود کشورهای قابل اطمینان محور مقاومت بود، از دست رفت و برآمدن تروریست‌ها در آن کشور، به ضرر مقاومت و به سود تل‌آویو رقم خورد

 

.۲ـ رژیم صهیونیستی با توجه به خصلت اشغالگری، بخش‌هایی از سوریه را اشغال و بنیامین نتانیاهو و اسرائیل کاتس، نخست‌وزیر و وزیر جنگ رژیم، مانند فاتحان بر قله کوه حرمون عکس یادگاری انداختند. آنها بواسطه بی‌انگیزگی اسد، خیانت اردوغان و تروریست‌های چندملیتی، خیال‌شان از سوریه راحت شد و در همان روزهای نخست، شروع به احداث کمپ‌های گردشگری برای جذب توریست و به دست آوردن پول در خاک سوریه کردند. اشغالگری رژیم در بخش بزرگی از خاک سوریه ـ بر خلاف قوانین بین‌المللی ـ با عدم مقاومت جولانی تثبیت و رژیم اعلام کرد همان طور که جولان اشغالی سوریه را به خاک غصبی خود ضمیمه کرد، قصد بیرون رفتن از تصرفات جدیدش را هم ندارد. جولانی تصور کرد اسرائیل به همین قانع می‌شود ولی همیشه سازش با متجاوز، لطماتی به مراتب شدیدتر از مقاومت در پی دارد.

 

۳ـ طبیعی بود وقتی مقاومتی صورت نگیرد، صهیونیست‌های زیاده‌خواه گام بعد را خواهند برداشت؛ آن هم در حالی که نه تنها جولانی کم‌ترین مقاومتی نشان نداد؛ حتی اعتراضی هم نکرد

و در علن سکوت رسمی را در پیش گرفت و در خفا به تل‌آویو پیام داد حاضر به صلح و سازش با رژیم و پیوستن به توافق آبراهام است.

 

۴ـ وی با تغییر چهره، دیگر حتی نام تروریستی‌اش؛ ابومحمد جولانی را هم به کار نبرد و به همان نام قبل از ورود به داعش، احمد الشرع بازگشت؛ کراوات زد، تقاضای دیدار با ترامپ برای بیعت با وی را طرح کرد و هر اقدامی انجام داد تا از سوی آمریکا و اسرائیل مورد پذیرش قرار گیرد. وی چه آشکارا و چه پشت پرده، نماد وادادگی به واشنگتن و تل‌آویو بود و هر چه آنها خواستند، انجام داد.

 

۵ـ جولانی مانند اراذل و اوباش، دست به کشتار علویان و دیگر اقلیت‌های سوریه زد و در آن کشور، حمام خون به راه انداخت. اما هر جا با منافع آمریکا و اسرائیل ناسازگار بود، عقب نشست. توافق تحمیلی از سوی آمریکا با کردهای سوریه از این قبیل رفتارهای متناقض وی بود. جولانی برای آنکه کردهای سوریه ـ قسد ـ مورد حمایت آمریکا هستند، در برابر خودمختاری آنها سکوت کرد.

 

از آن سو در برابر تجزیه‌طلبی دروزی‌های سوریه نیز مجامله کرد اما اینها هم افاقه نکرد و وقتی پس از درگیری‌های چند روز اخیر بین عشایر و دروزی‌ها، شورشیان را برای سرکوب اعزام کرد، نمی‌دانست حتی در کشوری که حاکم آن است نیز، حق ندارد بدون اجازه رژیم صهیونیستی اقدامی کند. وی با سازش با صهیونیست‌ها، آنقدر خوار و خفیف شد که ارتش اسرائیل در خود سوریه برایش محدودیت ایجاد کرد! وقتی شورشیان مسلح برای خاموش کردن غائله عشایر و دروزی‌ها وارد استان سویدای سوریه شدند، با تهاجم شدید هوایی ارتش صهیونیستی روبرو و همگی هلاک شدند.

 

در پی این اقدام صهیونیست‌ها، جولانی پس از آن همه خوش‌خدمتی، از آن‌ها پرسید: چرا نیروهای مرا در خاک سوریه هدف قرار دادید؟ و این پاسخ را از سخنگوی ارتش صهیونیستی شنید: نیروهای شما از خطی که برای‌شان تعیین شده بود ـ در خاک سوریه تحت حاکمیت جولانی ـ فراتر آمدند! صهیونیست‌ها در واقع به وی اعلام کردند هر قدر هم به آنها خدمت کند، کافی نیست و باز هم چیز بیش‌تری می‌خواهند که ترجمه آن این است که تو تا جایی حاکمی که منافع اسرائیل اجازه دهد.

 

این درسی برای جولانی‌های وطنی هم هست که هم‌چنان در آرزوی مذاکره‌ با شیطان‌اند و به این خیال خام اعتیاد پیدا کرده‌اند. واقعیت دشمن همین است که در سوریه امروز مشاهده می‌شود؛ ذات خبیث صهیونیست‌ها حتی موجودی سرسپرده چون جولانی را برنمی‌تابد.