حقایقی درباره سر کار گذاشتن کارگران توسط دولت
اقتصاد ایرانی: سبد معیشت خانوار به ۲۳ میلیون تومان رسیده، اما حقوق کارگران همچنان فاصلهای عمیق با هزینههای زندگی دارد؛ وعدههای افزایش دستمزد در پاییز به فراموشی سپرده شده و فشار تورم و گرانی همچنان بر دوش خانوادههای کارگری سنگینی میکند.

نان، گوشت، شیر و حتی یک بسته مداد رنگی برای کودکان مدرسهای، حالا با قیمتهایی سر به فلک کشیده، از دسترس بسیاری از خانوادههای کارگری خارج شدهاند. سبد معیشت خانوار به ۲۳ میلیون تومان رسیده است، اما حقوق کارگران، حتی با افزایش ۴۵ درصدی ابتدای سال، فاصلهای عمیق با هزینههای واقعی زندگی دارد.
وعدههای بهاری که در پاییز رنگ باخت
در بهار گذشته، احمد میدری، وزیر کار، با وعده بازنگری دستمزد در شورای عالی کار، امیدی در دل کارگران روشن کرد. اما در میانه شهریور، با اعلام اینکه "افزایش دستمزد در برنامه نیست"، این امید به یأس تبدیل شد. افزایش ۴۵ درصدی ابتدای سال، در برابر تورمی که برخی اقلام را تا ۱۲۰ درصد گران کرده، کافی نبوده است. همچنین گزارشها نشان میدهد که بسیاری از کارفرمایان، همین افزایش قانونی را نیز اعمال نکردهاند.
صدای اعتراض کارگران؛ تورم را نمیتوان نادیده گرفت
فعالان کارگری مانند فتحالله بیات با استناد به ماده ۴۱ قانون کار، خواستار تنظیم دستمزد با تورم و هزینههای واقعی زندگی شدهاند. آنها هشدار میدهند که قدرت خرید کارگران به نصف کاهش یافته و این وضعیت خانوادهها را به مرز بحران رسانده است. از محرومیت کودکان از تحصیل تا اضطراب شبانه برای تأمین هزینههای فردا، زندگی کارگران روزبهروز سختتر شده است.
حمایت مجلس از بازنگری دستمزد
صداهایی در مجلس، از جمله علی بابایی کارنامی، از اصلاح قانون برای افزایش دستمزد دوبار در سال حمایت کردهاند. این پیشنهاد، هرچند شکننده، امیدی در میان کارگران ایجاد کرده بود که با اظهارات اخیر وزیر کار، بار دیگر کمرنگ شد.
کارفرمایان هم در تنگنا
در این میان، بنگاههای کوچک و کارخانهها نیز با افزایش هزینههای انرژی، مواد اولیه و مالیات دستوپنجه نرم میکنند. اما این مشکلات، درد خالی ماندن سفرههای کارگران را کاهش نمیدهد. فعالان کارگری معتقدند دولت باید با سیاستهایی مانند معافیتهای مالیاتی یا یارانههای هدفمند، هم از تولید حمایت کند و هم معیشت کارگران را بهبود بخشد.
کارگران در انتظار عدالت
در کوچههای صنعتی و خانههای ساده کارگری، گفتوگوها حول یک خواسته مشترک میچرخد: عدالت در معیشت. کارگران نهتنها خواستار افزایش دستمزد، بلکه به دنبال سیستمی هستند که دستمزدشان را با واقعیتهای اقتصادی همسو کند. آنها، بهعنوان ستونهای این سرزمین، شایستهاند که شب را با آرامش به صبح برسانند.
جدول: مقایسه حقوق کارگران با هزینههای معیشت
فاکتور حقوق کارگران (بر اساس افزایش ۴۵ درصدی) هزینههای واقعی معیشتسبد غذایی | حدود ۴ میلیون تومان | ۱۰ میلیون تومان |
مسکن | ۳ میلیون تومان | ۸ میلیون تومان |
هزینههای جانبی (آموزش، درمان، حملونقل) | ۲ میلیون تومان | ۵ میلیون تومان |
ضرورت تدبیر مشترک برای عبور از بحران
دولت، کارفرمایان و کارگران، همگی در یک کشتیاند. تنها با همکاری و سیاستگذاری هوشمندانه میتوان از این طوفان اقتصادی عبور کرد. افزایش دستمزد، حمایت از تولید و ایجاد تعادل در بازار کار، کلیدهایی هستند که میتوانند قفل این بحران را باز کنند.