حقیقت ابردزدی/ آیا دلیل کمبود بارش‌ها در ایران مشخص است؟

«ابردزدی» از مفاهیمی است که در سال‌های اخیر بحث‌های فراوانی را به دنبال داشته است. این اصطلاح معمولاً به معنای برداشت یا انتقال عمدی ابرهای باران‌زا از یک منطقه به روی منطقه‌ای دیگر تعبیر می‌شود. با این حال، تحقیقات و نظرات کارشناسان در علم هواشناسی نشان می‌دهد که چنین پدیده‌ای از منظر علمی امکان‌پذیر نیست.

دلایل علمی درباره غیرممکن بودن ابردزدی

به گفته سازمان جهانی هواشناسی (WMO)، شکل‌گیری و حرکت ابرها به مجموعه‌ای از متغیرهای طبیعی وابسته است. عواملی چون دما ، فشار هوا و الگوهای گردش باد، فرآیند تشکیل ابرها را کنترل می‌کنند. در چنین شرایط پیچیده‌ای، امکان کنترل کامل یا انتقال گسترده ابرها از یک منطقه به منطقه‌ای دیگر به لحاظ علمی وجود ندارد.

اگرچه فناوری‌های موجود مانند بارورسازی ابرها می‌توانند تغییرات محدودی در سیستم‌های آب‌وهوایی ایجاد کنند، اما استفاده از این فناوری تنها در محدوده همان ابر نتیجه‌بخش است و برداشت یا انتقال ابر از یک منطقه به منطقه دیگر را شامل نمی‌شود.

بارورسازی ابرها چیست؟

پروژه‌های بارورسازی ابرها عمدتاً در کشورهایی مانند چین، روسیه و امارات متحده عربی اجرا می‌شود. در این روش، موادی نظیر یدید نقره یا نمک به ابرها اضافه می‌شود تا احتمال بارش محلی افزایش یابد. با وجود این، تأثیر این عملیات بسیار محدود است و به هیچ عنوان نمی‌تواند منجر به «دزدیدن» یا انتقال ابرها از مناطقی دیگر شود.

این تصورات در ایران

در سال‌های گذشته، ادعاهایی مبنی بر دخالت کشورهای دیگر در وقوع خشکسالی‌های ایران از طریق ابردزدی مطرح شده است. با این حال، تاکنون هیچ‌گونه مشاهدات ماهواره‌ای یا شواهد علمی برای تأیید این ادعاها ارائه نشده است. این موضوع بیشتر به سوءبرداشت از عملکرد فناوری‌های وابسته به تغییرات آب‌وهوایی برمی‌گردد.

بر اساس اطلاعات علمی و داده‌های موجود، آنچه «ابردزدی» نامیده می‌شود، فاقد پشتوانه علمی است. دانش هواشناسی تأکید می‌کند که انتقال عمدی ابرها یا سرقت آن‌ها از مناطق خاص غیرممکن می‌باشد و بیشتر این تصورات ناشی از برداشت‌های اشتباه از علوم مربوط به تغییرات آب‌وهوایی است.